Factsheet – De zogenaamde uitgangspunten van verandermanagement

Het is niet toevallig dat in deze rumoerige, dynamische en – vaak – chaotische tijden met z’n complexiteiten en tegengestelde signalen, verandermanagement zoveel aandacht krijgt. Stilstand is voor organisaties geen optie, voortdurend flexibel meebewegen is nodig om het hoofd boven water te houden. En zo zijn er nog wel meer aannamen en veronderstellingen, die ten grondslag liggen aan het advies- en begeleidingswerk van uiteenlopende arbeidsorganisaties door consultants.

Recensie: Woorden wisselen; werken aan een hertaling van besturen, organiseren en adviseren

Mark van Twist heeft een interessant boek geschreven dat minder gaat over de inhoud van besturen, organiseren en adviseren, als over de vorm ervan: de manier waarop ‘taal’ namelijk optreedt als beïnvloeder van ons handelen. Die taal kan vele vormen aannemen. Van Twist behandelt uitgebreid vier stijlvormen, zoals hij dat noemt, en laat zien hoe deze in staat zijn tot een effectievere beïnvloeding van de wijze waarop wij sturen, de manier waarop wij organiseren en adviseren. Deze stijlvormen – metaforiseren, narrativiseren, calculeren en symboliseren – behandelt hij één voor één in een actieve vorm, om te laten zien dat taal levend is en in gestolde vorm minder zichtbaar maakt hoe beïnvloedingsprocessen verlopen.

Uittreksel: Instituut voor briljante mislukkingen; maak ruimte om te experimenteren, innoveren en leren van Paul Louis Iske

In een wereld waarin werkelijk alles in transitie is, is de bruikbaarheid van een command and control aanpak beperkt. Bij transitie past niet alleen een andere sturingsstijl, maar ook een andere houding. Vooral een houding ten aanzien van mislukkingen. Helaas maken we onderdeel uit van een cultuur waarin alleen successen gelden. De werkelijkheid is echter dat 90% van de nieuwe initiatieven het niet redt. Is dat dan reden om niet meer te innoveren of om mensen die het niet gered hebben af te schrijven? Neen, geenszins, integendeel, zegt Iske en met hem het hele Instituut voor Briljante Mislukkingen. Fouten maken is menselijk en van fouten kunnen we leren. Daar past een leercultuur bij en dat is niet iets van ‘ernaast’, maar van ‘erdoorheen’.
Met het boek wil Iske een bijdrage leveren om het gevoel van angst en schaamte dat aan mislukken pleegt weg te nemen. Daar komt nog eens bij dat mislukken soms ook nog tot onverwacht mooie neveneffecten kan leiden. Het IvBM wil belemmeringen voor nieuwe ervaringen, innovatie en ondernemen wegnemen en het leervermogen van mensen, organisaties en samenleving als geheel vergroten. Daarmee draagt het bij aan persoonlijke en collectieve groei.

Recensie: Verandermanagement veranderd van Wouter ten Have c.s

Wouter ten Have, Anne-Bregje Huijsmans, Maarten Otto en Steven ten Have hebben met hun boek ‘Verandermanagement veranderd’ een bijdrage geleverd aan de professionalisering van het verandermanagement. Zij hebben een 18-tal populaire veranderideeën – hypes in de vakgebied – getoetst aan de hand van wetenschappelijke publicaties, die betrekking hebben op de inhoud van deze ideeën. Daarmee hopen de auteurs niet alleen een bijdrage te leveren aan de demystificatie van het vakgebied, maar ook fouten in de adviespraktijk te voorkomen omdat consultants vasthouden aan ideeën, die niet waar blijken te zijn.

Recensie: Bezieling werkt acht bronnen van groei en ontwikkeling in organisaties Hans Wopereis

Hans Wopereis heeft tien jaar na het verschijnen van zijn boek ‘Het licht en de korenmaat; je ziel als werkgever’ opnieuw een boek geschreven dat bijzondere aandacht verdient. Had zijn vorige boek meer weg van een ontdekkingstocht naar de binnenwereld van de mens, dit boek verbindt de binnenwereld van de mens met die van de organisatie. Daarmee neemt vanuit organisatie veranderingsperpectief de relevantie toe. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een paragraaf over wat je als individu kunt doen in je organisatie en wat je als organisatie kunt doen.

Recensie: Veenbrand; smeulende kwesties in de welvarende samenleving

Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) heeft met ‘Veenbrand’ teruggeblikt op een reeks van columns, die hij in de periode februari 2014 tot oktober 2018 in het Financieel Dagblad schreef. Rode draad in al die columns is de uitspraak die vaak doorklinkt in SCP-studies namelijk dat het volgens de burgers met hen individueel goed gaat, maar met de samenleving niet. Waar heeft dat mee te maken? Waaruit komen gebrek aan vertrouwen en pessimisme uit voort? Putters komt er achter dat er vier smeulende kwesties zijn die het sociale klimaat in Nederland negatief beïnvloeden. Tegen de achtergrond van die smeulende kwesties probeert hij steeds het begin van een nieuw perspectief te plaatsen.